W przeszłości istniały dwie fińskie rasy: pociągowy finnish draught i wszechstronnie użytkowy finnish universal. Obie wyselekcjonowano raczej pod kątem użyteczności niż wyglądu. Cięższa odmiana pociągowa była mocno zbudowana, o dość pospolitym wyglądzie, ale szybkich i wydajnych chodach. Lżejsza odmiana nadawała się zarówno do jazdy wierzchem, jak i do niezbyt ciężkiego użytkowania jucznego, a przede wszystkim do wyścigów w zaprzęgu. Od lat siedemdziesiątych XX wieku, mimo ciągłego zapotrzebowania na konie do pracy w lesie i rolnictwie, zwiększono jednak nacisk na rozwój odmiany lżejszej.
Cechy charakterystyczne: zrównoważony koń fiński, mimo stosunkowo niewielkiego wzrostu ma siłę konia ciężkiego. Jest ponadto szybki, ma charakter i zręczność typową dla koni małych ras. Jest długowieczny, bardzo wytrwały i wytrzymały. Rasa fińska ma też doskonałą konstytucję Spadzisty zad połączony z wydłużeniem kłody są charakterystyczne dla wyścigowych koni zaprzęgowych, co jest zgodne z obecnym ukierunkowaniem konia fińskiego.
Środowisko: tajga Pochodzenie: epoka przedlodowcowa Typ: gorąco - i zimnokrwisty
Maści: wszystkie Użytkowanie: lekkopociągowe Wysokość w kłębie: około 152 cm
Traken Rasa trakeńska jest uważana za najpiękniejszą z europejskich ras wierzchowych i idealnego konia sportowego. Podczas drugiej wojny światowej około 1200 trakenów, spośród 25 000 wpisanych do wschodniopruskiej księgi stadnej, zostało wyprowadzonych na obecne tereny Niemiec (ok. 1450 km), aby nie wpadły w ręce Sowietów. W ten sposób niemieckim hodowcom udało się ocalić rasę.
Cechy charakterystyczne: dzięki stosowaniu zasad selekcji hodowlanej, koń trakeński ma doskonały pokrój. Ten waleczny wierzchowiec o wyglądzie wysokiej klasy huntera jest świetnym skoczkiem i koniem ujeżdżeniowym.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XIII wiek Typ: gorącokrwisty
Maści: wszystkie jednolite Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: 160 - 172 cm
Koń wielkopolski Rasa wielkopolska powstała z połączenia dwóch starszych, użytkowanych dwukierunkowo ras ze środkowej i zachodniej Polski - poznańskiej i mazurskiej (obecnie już nie istniejących). Jest to typowy przykład polskiej tradycji hodowli koni - praktycznej, ekonomicznej, zależnej od stopnia dolewu krwi arabskiej (istotnej w polskiej hodowli).
Cechy charakterystyczne: koń wielkopolski, odznaczający się siłą i dobrą jakością, nadaje się tak do pracy pod siodłem, jak i do powożenia. Odmiana cięższa, o charakterystycznym zrównoważonym temperamencie, może być używana do prac gospodarskich. Jest to koń zgrabny i sympatyczny, znany z dobrych chodów: długiego swobodnego stępa, niskiego, wydajnego kłusa i kryjącego przestrzeń galopu.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XX wiek Typ: gorącokrwisty
Maści: wszystkie jednolite Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe, lekkopociągowe Wysokość w kłębie: 160 - 162 cm
Hanower Hanower jest czołowym niemieckim koniem sportowym, doskonałym skoczkiem i koniem ujeżdżeniowym.
Cechy charakterystyczne: polityka ścisłej selekcji pozwoliła wytworzyć konia o nadzwyczjnej sile, poprawnym ruchu i doskonałym charakterze.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XVIII wiek Typ: gorącokrwisty
Maści: wszystkie jednolite Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: około 162 cm
Koń pełnej krwi angielskiej Rasa pełnej krwi angielskiej jest najszybszą i najcenniejszą rasą koni na świecie. Jest podstawą wytwarzania ras koni sportowych i uszlachetniania wielu już istniejących ras. Dzięki niej niemal na całym świecie funkcjonuje przemysł wyścigowy.
Cechy charakterystyczne: szlachetny koń pełnej krwi ma prawie idealne proporcje, nieporównywalne z rasami o cięższej budowie. Charakteryzuje się wspaniałym umięśnieniem i wytrwałością, zarówno fizyczną, jak i psychiczną. Konie pełnej krwi są nadzwyczaj waleczne, choć czasem nadmiernie pobudliwe.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XVII - XVIII wiek Typ: gorącokrwisty
Maści: wszystkie jednolite Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: 160 - 162c cm
Koń andaluzyjski Dzisiejszy koń andaluzyjski jest potomkiem rasy hiszpańskiej, która wraz z arabem i berberem wywarła największy wpływ na światową populację koni. Do XIX wieku koń hiszpański był pierwszą rasą europejską, na którj opierała się klasyczna sztuka jeździecka szkoły renesansu. Wyższa Szkoła Jazdy w Wiedniu nazywała się hiszpańską, ponieważ korzystała z koni rasy hiszpańskiej. Słynne siwe lipicanery są bezpośrednimi potomkami koni sprowadzonych do słoweńskiej Lipicy z Hiszpani w XVI wieku. Koń hiszpański wywarł znaczący wpływ na większość ras koni na świecie, stanowił również bazę dla wykształcenia ras amerykańskich.
Cechy charakterystyczne: jest to rasa bardzo efektowna, zręczna i atletycznie zbudowana. Ma szlachetną głowę o charakterystycznym garbonosym profilu. Grzywa i ogon są długie, gęste i często falujące. Konie tej rasy nie są zbyt szybkie.
Maści: gniada, siwa Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: około 152 cm
Czysta krew arabska Koń arabski pośrednio wziął udział w kształtowaniu wszystkich ras koni na świcie, a bezpośrednio rasy pełnej krwi angielskiej. Rasa arabska jest najczystszą i najstarszą rasą świata.
Cechy charakterystyczne: koń arabski czystej krwi to najpiękniejszy ze wszystkich koni. Ma niepowtarzalną, piękną sylwetkę. Jest to związane z budową i proporcjami jego szkieletu. Inaczej niż u pozostałych ras, mających osiemnaście par żeber, sześć kręgów lędźwiowych i osiemnaście ogonowych, u araba odpowiednie wartości wynoszą: siedemnaście, pięć i szesnaście. Wpływa to również na wysokie osadzenie i noszenie ogona. Arab jest niepokonany pod względem wytrwałości. W ruchu sprawia wrażenie, że płynie. Jest ognisty i waleczny, a jednocześnie ma wrodzoną łagodność. Ogromna wytrzymałość i odporność predestynują konie tej rasy do długodystansowych rajdów konnych. Choć nie tak szybkie jak ich potomek, koń pełnej krwi angielskiej, araby i angloaraby biorą z powodzeniem udział w wyścigach płaskich, które mają swoich entuzjastów w różnych częściach świata. Dziś rasę arabską hoduje się niemal wszędzie, a największą populację utrzymują prawdopodobnie Stany Zjednoczone. Wszystkie kraje hodujące araby mają własne księgi stadne zatwierdzone przez Światową Organizację Hodowli Konia Czystej Krwi Arabskiej (WAHO).
Maści: wszystkie jednolite Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: 142 - 150 cm
Koń Przewalskiego Współczesne rasy koni pochodzą od czterech prymitywnych ras, które przeżyły epokę lodowcową - tarpana, tundry, konia leśnego i właśnie konia Przewalskiego. Tarpan wyginął pod koniec XIX wieku. Z ostatnich okazów przekżyżowanych z miejscowymi, polskimi końmi rozpoczęto jednak odnawianietarpana, prowadząc jego docelową hodowlę w Popielnie. Wymarł też koń tundra z północno - wschodniej Syberii, który niemal wcale nie wpłynął na dzisiejsze rasy. Podobnie nie ma już dziś ciężkiego i powolnego konia leśnego z Europy Północnej. Tak więc jedynym nadal żyjącym jest Equus przewalskii, dziś znany jako koń Przewalskiego albo azjatycki dziki koń. Chociaż wymarły na swobodzie jest chroniony w ogrodach zoologicznych oraz w prywatnych stajniach.
Cechy charakterystyczne: Dziki i nieoswojony koń Przewalskiego odznacza się energią i wigorem typowym dla ras prymitywnych. Ma cechy niespotykane u ras współczesnych. Ma 66, a nie jak inne rasy 64 chromosomy. Grzywa jest stojąca, maść bułana, z czarnymi nogami. Czasem występuje też paskowanie nóg i pręga grzbietowa.
Maść: bułana Użytkowanie: koń dziki Wysokość w kłębie: 120 - 142 cm
Appaloosa Gen umaszczenia wielobarwnego u koni jest tak stary, jak historia rodu koniowatych. Jednak największy wpływ na rozwój tarantowatej rasy appaloosa miało indiańskie plemię Nez Perce z Ameryki Północnej. Żyło ono na terenach północno - wschodniego Oregonu, w dolinierzeki Palouse, od której rasa wzięła swoją nazwę.
Cechy charakterystyczne: dzisiejszy appaloosa, znany z wytrwałości i dobrego charakteru, jest coraz częściej używany do skoków przez przeszkody i wyścigów. Istnieje pięć wzorów umaszczenia: mgiełka, marmurek,leopard, płatki śniegu i szronek.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XVIII wiek Typ: gorącokrwisty
Maść: tarantowata Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: 142 - 152 cm
Morgan Rasa ta pochodzi od jednego płodnego ogiera o imieniu Justin Morgan. Jest to rekreacyjny koń wierzchowy, jeżdżący zarówno stylem westernowym, jak i angielskim, a także coraz częściej występujący w pokazach - tak pod jeźdźcem, jak i w zaprzęgu. Aż do zmechanizowania wojska morgan był koniem remontowym armii amerykańskiej. Pomnik ogiera Justina Morgana, znajdujący się w Morgan Horse Farm na terenie uniwersytetu w Vermont, wciąż przypomina tego jednego z najwspanialszych koni na świecie.
Cechy charakterystyczne:Pokazowy morgan jest specjalnie podkuwany do demonstrowania specyficznego, wysokiego chodu. Bez podkucia porusza się normalnie, podstawowymi chodami bez nadmiernie wysokiego unoszenia nadgarstków. Rasa odznacza się ogromną wytrzymałością i nadzyczajną wytrwałością. Dzisiejszymorgan, szlachetniejszy niż dawniej, jest żywym, inteligentnym i łatwym do prowadzenia koniem.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XVIII wiek Typ: gorącokrwisty
Maść: wszystkie jednolite, oprócz siwej Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe Wysokość w kłębie: 142 - 152 cm
Mustang Nazwa mustang pochodzi od hiszpańskiego słowa "mestena", oznaczającego stado koni. W początkach XX wieku na zachodzie USA żyło ponad milion dzikich koni. Od 1970 roku liczba ta zmniejszyła się drastycznie, ponieważ zaczęto je zabijać w celu pozyskania mięsa na pokarm dla zwierząt domowych i ludzi. Dziś te dzikie konie są chronione.
Cechy charakterystyczne: mustangi są zwrotne, wytrzymałe i często bardzo szybkie. Choć niekiedy skarłołaciałe, zachowują siłę i cechy pokroju swoich hiszpańskich przodków. Na bazie mustanga rozwinęła się rasa legendarnego chickasaw indian pony, która wywarła wpływ na ukształtowanie rasy quarter.
Środowisko: pustynne, sawanna Pochodzenie: XVI - XVII wiek Typ: gorącokrwisty
Maść: wszystkie Użytkowanie: koń dziki Wysokość w kłębie: 132 - 150 cm
Palomino Złotawe umaszczenie palomino występuje u wielu ras koni i kuców. Palomino jest właściwie raczej typem umaszczenia niż rasą. Przywędrowało ono da Ameryki wraz z koniem hiszpańskim i dziś występuje u konia rasy quarter i saddlebred. Nazwa pochodzi być może od hiszpańskiego don Juana de Palomino lub też od złotawej barwy hiszpańskich winogron.
Cechy charakterystyczne: najbardziej pożądane pochodzenie konia palomino jest krzyżówką kasztana z palomino albo kasztana z siwym bądź albinosem.
Środowisko: gorące Pochodzenie: XV - XVI wiek Typ: gorącokrwisty
Maść: palomino Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: akceptowana jest każda
Pinto (paint)
W Ameryce działają dwie organizacje związane z hodowlą rasy pinto - Pinto Horse Association i American Paint Horse Association, obie z siedzibą w Fort Worth w Teksasie. Pinto Horse Association prowadzi rejestr wszystkich koni odpowiadającym wymogom w stosunku do umaszczenia, dzieląc je na typy takie jak hunter, koń rekreacyjny i koń wierzchowy. Podobna klasyfikacja dotyczy kuców. American Paint Horese Association prowadzi rejestr koni mających w rodowodzie krew ras pinto, quarter lub angielską.
Cechy charakterystyczne - wyróżnia się dwie odmiany umaszczenia: ovaro - gdy na maści jednolitej występują nieregularne, białe plamy oraz tobiano - gdy na podstawowej maści białej występują duże, nieregularne plamy maściste. Z powodu braku ustalonego typu i wielkości trudno przyznać koniowi pinto status rasy w przyjętym tego słowa znaczeniu.
Środowisko: sawanna Pochodzenie: XVI wiek Typ: gorącokrwisty
Maść: srokata Użytkowanie: wierzchowe Wysokość w kłębie: 150 - 160 cm
Perszeron Urokliwy i elegancki perszeron, o dużym dolewie krwi arabskiej, jest jedną z najpopularniejszych ras koni ciężkich. Bywa opisywany jako "arab poddany wpływowi środowiska i ciężkiej pracy w rolnictwie, do której był od wieków używany". Jest szczególnie ceniony ze względu na brak owłosienia nóg (częstej przyczyny schorzeń skórnych). Został sprowadzony do Kanady i Stanów Zjednoczonych. Cechy charakterystyczne - perszeron był użytkowany bardzo rozmaicie: jako koń dla wojska, zaprzęgowo, w rolnictwie, a nawet wierzchowo. Jest przy tym koniem wytrzymałym i wszechstronnym oraz bardzo zrównoważonym. Podobnie jak koń buloński, ma długą, niską i swobodną akcję, czym wyróżnia się wśród innych ras koni ciężkich.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XVIII wiek Typ: zimnokrwisty
Maść: siwa, kara Użytkowanie: ciężkopociągowe Wysokość w kłębie: 160 - 172 cm
Shire Cieszy się opinią doskonałego konia pociągowego. Jest bardzo popularny w Wielkiej Brytanii, a jego pogłowie stale wzrasta. Nazwa rasy pochodzi od angielskiego słowa "shire", oznaczającego hrabstwo. Jest to więc koń hrabstw środkowej Anglii - Lincoln, Leicester, Stafford i Derby. Jest to duży koń znany z ogromnej siły. Masa ciała dorosłego osobnika może wynosić ponad 1200 kg. Pomimo ogromnej masy oraz wielkiej siły, konie tej rasy są łagodne i posłuszne.
Środowisko: chłodne umiarkowane Pochodzenie: XVIII wiek Typ: zimnokrwisty
Maść: kara, gniada, siwa Użytkowanie: ciężkopociągowe Wysokość w kłębie: 160 - 172 cm
Konie
